خدایا مرا ببخش اگر در انجام کار خیر __________میزان انسانیت یک فرد از نحوه برخورد او با کسانی که برای وی هیچ کاری نکرده اند مشخص می شودیا جار زدم یا جا زدم______"همسفر"______ در این راه طولانی که ما بی خبریم ورگز زانو نخواهم زد حتی اگر سقف آسمان کوتاهتر از قامتم باشد... چون باد می­گذرد بگذار خرده اختلافهایمان باقی بماند خواهش می­کنم مخواه که یکی شویم، مطلقا. مخواه که هرچه تو دوست داری من همان را به همان شدت دوست داشته باشم و هرچه من دوست دارم به همان گونه مورد دوست داشتن تو نیز باشد مخواه که هردو یک آواز را بپسندیم. یک ساز را ، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را ویک شیوه نگاه کردن را مخواه که انتخابمان یکی باشد، سلیقه مان یکی و رویاهایمان یکی همسفر بودن و هم هدف بودن ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست. و شبیه شدن دال بر کمال نیست ؛ بلکه توقف است. عزیز من؛ دو نفر که عاشقند و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است ، واجب نیست که هر دو صدای کبک ، درخت نارون، حجاب برفی قله علم کوه ، رنگ سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته باشند. اگر چنین حالتی پیشبیاید باید گفت که یا عاشق زاید است یا معشوق، و یکی کافیست. عشق از خودخواهی ها و خودپرستی ها گذشتن است اما این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست. من از عشق زمینی حرف می­زنم که ارزش آن در حضور است نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری. عزیز من؛ اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست، بگذار یکینباشد. بگذار در عین وحدت مستقل باشیم. بخواه که در عین یکی بودن یکی نباشیم. بخواه که همدیگر را کامل کنیم نه ناپدید. بگذار صبورانه و مهرمندانه در باب هر چیز که مورد اختلاف ماست بحث کنیم، اما نخواهیم که بحث مارا به نقطه مطلقا واحدی برساند. بحث باید ما را به ادراک متقابل برساند نه فنای متقابل. اینجا سخن از رابطه عارف با خدای عارف در میان نیست. سخن از ذره ذره واقعیتها و حقیقتهای عینی و جاری زندگی است. بیا بحث کنیم، بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم، بیا کلنجار برویم؛ اما سرانجام نخواهیم که غلبه کنیم بیا حتی اختلافهای اساسی و اصولی زندگیمان را در بسیاری زمینه ها تاآنجا که حس می­کنیم دوگانگی، شور و حال و زندگی می­بخشد نه پژمردگی و افسردگی و مرگ ، حفظ کنیم. من و تو حق داریم در برابر هم قد علم کنیم و حق داریم بسیاری از نظرات و عقاید هم را نپذیریم، بی آنکه قصد تحقیر هم را داشته باشیم. عزیز من بیا متفاوت باشیمرگز زانو نخواهم زد حتی اگر سقف آسمان کوتاهتر از قامتم باشد...

سلام عزيزان

من ميخوام كمي وقت شما رو با ارائه اين نوشته بگيرم كه آيا اين همه كشت وكشتار ارزشش را دارد و به اين مي ارزد كه خون انسان به خاطر بر روي قدرت ماندن بريزه؟

اگر نيمه نگاهي به تاريخ بندازيم واز هابيل وقابيل شروع كنيم كه دست زدن به كشتن همديگه وبيايم و به فرعون وهيتلرو...تمامي قدرتمندان تاريخ نگاه كنيم آيا اين سوال براي شما پيش نمياد كه آنها به كجا رسيدن با اين همه خونريزي وچي نسيبشان شد؟

عزيزان من دنيا باصلح ارزش زندگي كردن را دارد وبدون صلح هيچ ارزشي ندارد چرا قدرتمندان حال از گذشته گان درس عبرت نميگيرند؟چرا به كشتارهاي خود ادامه مي دهند ؟چرا هر كدام به بهانه هاي گوناگون خون انسانها را مي ريزند؟يكي به بهانه اينكه سياسيه واون يكي به بهانه اينكه مسلمان نيست و يكي ديگر هم از قوم غير از خودشه .آيا واقعا ارزش اين رو داره كه قاتل هم بشيم به بهانه هاي گوناگون؟مگر عزيزان من ما از خداوند بالاتريم كه بيايم از كارهاي خدا انتقاد كنيم وبگيم آن انساني كه او آفريده است نبايد زنده باشد چون بر خلاف ميل ما عمل ميكند ؟پس ما همه محكوم به مرگيم چون بر خلاف دستورات و كارهايي كه خدا دوست دارد عمل ميكنيم.ولي خداوند آنقدر بردبار است كه ميگويد با توبه كردن از بزرگترين گناهان انسان ميگذرد ولي ما انسانها اينچنين نيستيم و فقط براي قدرت خود دست به كشت و كشتار ميزنيم و نميدانيم كه با اين كار چه عذابي گريبانمان را ميگيرد .

من ميخوام عرايضم را به سمت قدرتمداران حال دنيا نشانه بگيرم وبه آنها بگويم كه اي قدرتمداراني كه حال در قدرت هستيد آيا اگرشما در قدرت نبوديد ويكي ديگر به جاي شما در قدرت بود واين رفتارهايي كه شما با مردم فقير ميكنيد با شما ميكردند شما چه مي گفتيد؟اگرشما قدرتمندان حال جاي انساني بوديد كه نميتواند نان شب را براي بچه هايش پيدا كند وزور تازيانه بر سرتان بود چكار ميكرديد؟آيا تمامي ظلم هاي دنيا را قبول ميكرديد وساكت ميمانديد وميگفتيد واقعا كه سياستمدارانمان خوب هستند و براي آنها دعاي خير ميكرديد؟...

عزيزان قدرتمدار حال دنيا بيايد از صدام وبن لادن و...كه تاريخشان دور نيست و در برابر تاريخ مثل اينكه همين الان از قدرت فرو ريختند درس عبرت بگيريد وآيا تحولات خاورميانه را نمي بينيد ؟كه مردم به خاطر ظالمانه بودن حكومت چگونه به صدا در آمده اند؟

ببينيد و هوشيار باشيد وبدانيد كهدنيا براي هيچكس جاودان نيست وفقط نام نيك است كه بجا ميماند ومردم از كساني ياد ميكنند كه نيك باشند وشما قدرتمندان حال چرا بدي تا خوبي هست؟ايا شما دوست داريد با الفاظ خوب با شما حرف بزنند يا با الفاظ ركيك وناخوشايند واي عزيزان قدرتمدار حال دنيا شما آينه هستيد كه تمامي چيزهاي منعكس از شما عملكرد خودتان است وهيچگاه آينه خار را به جاي گل نشان نميدهد.

ميخواهم در آخر عرايزم به تمام مردم دنيا بگويم كه جنگ بس است وصلح ناكافي وبكوشيد براي صلح چون از جنگ هيچ چيز جز كشت وكشتار پديد نمي آيد.

من خيلي كلمات در سينه دارم كه به خاطر ظالميت قدرتمداران اكنون دنيا نميتونم بگم و كاش روزي ما بگذاريم دنيا آروم بشه تا تمامي ناگفته ها رو براتون بگم.

نميخواهم بگويم به اميد دنيايي آرام چون دنيا خودش آرام است اگر ما بگداريم وفقط ما انسانها هستيم كه باعث نا آرامي ميشيم.

جنایات وحشینانه صدام حسین در حق ملت بی دفاع کرد

عملیات انفال 182 هزار ................

تبعید كردهاى فيلى ....................

کشتار بارزانی ها .......................

ببمباران شیمیایی حلبچه.............

نويسنده: هرمز - برادران

منبع: روزنامه - ایران

تبعید كردهاى فيلى

تبعید كردهاى فيلى (Feyli) نقطه شروع و آغاز جنايات صدام عليه كردها است. فيلى ها طايفه اى از كردهاى شيعه هستند كه صدام آنان را ايرانى و دشمن خود مى دانست، بنابراين فيلى ها را به ايران تبعيد كرد و بسيارى ديگر را به قتل رساند. زنان و كودكان اين تيره كرد از شكنجه صدام در امان نبودند. آنان اغلب زندانى مى شدند و يا به كمپ ها تبعيد مى شدند. در واقع، هنگامى كه صدام به قدرت رسيد تمركز وى بر پاكسازى نژادى كردها از فيلى ها آغاز شد. فيلى ها در دامنه هاى جنوبى رشته كوه هاى زاگرس و در نزديكى مرز ايران زندگى مى كنند. در سال ۱۹۸۰ نيروهاى امنيتى رژيم بعث با هجوم به روستاهاى فيلى مردمان آنجا را از خانه هايشان بيرون رانده و اموالشان را غارت كردند. بعثى ها پسران و مردان فيلى را از زنان و دختران جدا كرده و به جايى راندند كه هرگز خبرى از آنان به دست نيامد. يك زن فيلى در توصيف شكنجه هاى بعثى ها مى گويد وى را براى بازجويى به اتاقى فلزى بردند كه كف آن آغشته به خون بود. در اين اتاق زنان و كودكانى وجود داشتند كه جسم شان كبود و خونى شده بود. سپس وى را به زندانى مى برند كه صدها نفر در آنجا بودند، كسانى كه براثر جراحات جان مى دادند، چندين روز اجسادشان در همانجا رها مى شد. ادامه مطلب....

ضرورت ائتلاف و حمایت ایران از کردستان عراق

کردستان عراق محل تلاقي امواج سياسي فرهنگي سه حوزه قدرتمند جغرافيايي است که منطقه کردها را فرا گرفته است. نفوذ زبان فارسي و فرهنگ ايراني، ترکي و عربي از شرق، شمال و جنوب همواره زبان و رفتار کردها را با خود درگير کرده و متاثر ساخته است. قدرت سياسي جذب و دفع و حتي سرکوب اين سه حوزه نيز معادلات قدرت را در روابط دروني و خارجي کردها همواره تحت تاثير قرار داده است. به عبارت ديگر، هويتي که امروزه در کردستان عراق شکل گرفته يا در حال شکل گيري است، همواره گوشه هايي از فرهنگ ايراني، عرب و ترک را با خود داشته است. با اين حال ايرانيت و تمايل به فرهنگ ايراني به دليل ريشه هاي تاريخي همواره نقشي ثابت و دامنه دار در تعريف کردها از فرهنگ داشته است و حداقل بسياري از سران حکومت خودمختار کردستان بي محابا از آن سخن مي گويند.

سرو قادر مسوول بخش فرهنگي حزب دموکرات کردستان مي گويد ما با عرب ها و ترک ها هيچ اشتراک زباني نداريم در حالي که 70 درصد لغات ما ایرانی است. کردها در بسياري از مراسم و سمبل هاي مهم سنتي از جمله نوروز و رستم و اسفنديار ايراني ايراني اند و بيشترين روابط و طولاني ترين و امن ترين مرز را نيز با کردهاي ايران دارند. ادامه مطلب................

م: روزنامه اعتماد